میزان فراوانی ژن هایblaTEM، blaSHV و blaCTX-M مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف در ایزوله های اشرشیاکلی جمع آوری شده از آب های زیرزمینی استان آذربایجان شرقی در سال 1393

باکتری اشرشیاکلی در سراسر جهان به عنوان شاخص میکروبی آب در نظر گرفته می شود. این باکتری قادر به تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف است که منجر به بروز مقاومت آنتی بیوتیکی می شود و از میان ژن های مختلف دخیل در این نوع مقاومت، ژن های blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M فراوانی بیشتری دارند. هدف از این تحقیق تعیین میزان فراوانی مقاومت بتالاکتامازی باکتری های اشرشیاکلی جداشده از چشمه ها و قنات ها است.

از تعداد 118 منبع آب زیرزمینی آذربایجان شرقی 23 ایزوله ی اشرشیاکلی، جداسازی و توسط آزمایش های فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شد. جهت تعیین ESBLs به روش فنوتیپی از دیسک های آنتی بیوتیکی سفتازیدیم، سفتازیدیم کلاولانیک اسید و سفوتاکسیم، سفوتاکسیم کلاولانیک اسید استفاده شد. در مرحله ی بعد با استفاده از روش PCR حضور ژن های blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M در ژنوم هر یک از ایزوله ها تعیین گردید.

نتایج فنوتیپی حاصل از این مطالعه نشان داد که تنها 2 (9%) ایزوله دارای مقاومت از نوع ESBL بودند، این در حالی است که در بررسی ژنوتیپی تعداد 9 ایزوله (39%) دارای ژن blaTEM، 10 ایزوله (43%) حاوی ژن blaSHV و 14 ایزوله (61%) حاوی ژن blaCTX-M در ژنوم خود بودند.

نتایج حاصل از این مطالعه درصد بالای مقاومت بتالاکتامازی را در بین سویه های اشرشیاکلی جدا شده از منابع آبی زیرزمینی نشان می دهد. این مسئله می تواند منجر به گسترش این نوع مقاومت در میان سویه های بیماری زای اشریشیاکلی با منشاء منابع آبی گردد.