بررسی اثرات سلولی نارنجین برپیشگیری از سمیت ژنتیکی ناشی از میفه پریستون بر روی لنفوسیت های خون محیطی انسان

میفه پریستون یک استروئید صناعی خوراکی با فعالیت های آنتی گلوکوکورتیکوییدی و آنتی پروژسترونی است. لذا استفاده از میفه پریستون درطی دوران بارداری می تواند برای خانم های باردارخطرناک باشد چرا که منجر به آسیب های سیتوژنتیکی و در نتیجه سقط جنین می شود. ترکیبات فلاو نوییدی مثل نارنجین دارای خاصیت آنتی اکسیدانی هستند و سبب از بین بردن رادیکال های آزاد مختلف می شوند و از آن جایی که این ترکیب در ایران فراوان است، این مطالعه با هدف بررسی اثرات سلولی نارنجین در برابر آسیب های سیتوژنتیکی ناشی از میفه پریستون بر روی لنفوسیت های خونی با روش میکرونوکلئوس انجام شد.
در این مطالعه تجربی با استفاده از سرنگ آغشته به هپارین ml5 از نمونه خون وریدی از 5 داوطلب مرد سالم و غیرسیگاری تهیه گردید. غلظت های مختلف نارنجین و بعد از آن μg/ml43 از دوز آسیب زای میفه پریستون به سلول تزریق شدند. جهت ارزیابی تولید میکرونوکلئوس در لنفوسیت های دوهسته ای مهارشده در سیتوکینز، لام تهیه و با میکروسکوپ نوری بررسی شد. با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون Anova (posttest:Tukey)، مقادیر مختلف میانگین ها با هم مقایسه شدکه 05/0< p به عنوان معنی داری درکار آمده است.
بالاترین میزان میکرونوکلئوس مربوط به گروه کنترل مثبت به مقدار 528/1±67/17 وکم ترین میزان میکرونوکلئوس مربوط به گروه نارنجین با دوز μg/ml232 به مقدار5774/0±333/1می باشد (05/0< p). دوز μg/ml232 نارنجین به همراه میفه پریستون باعث تغییرات قابل ملاحظه ای در تعداد هسته های میکرونوکلئوس در مقایسه با نمونه بدون نارنجین شده است.
استتنتاج: نارنجین یک آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیب های ناشی از میفه پریستون می باشد. بنابراین احتمالا می توان از آن به عنوان یک عامل محافظتی در برابر اثرات سمی میفه پریستون استفاده کرد.