اثربخشی آموزش شناختی ارتقای امید بر کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه

هدف‏ پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی ارتقای امید بر کاهش اهمال‏کاری تحصیلی دانش آموزان پسر مدارس دوره دوم متوسطه شهرسنندج در سال تحصیلی 94-93 است. روش تحقیق در این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش‏آزمون- پس‏آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بوده است و از مقیاس اهمال کاری لی به‏عنوان ابزار پژوهش استفاده شده است. روش مداخله، براساس الگویی است که لوپز و اسنایدر در سال (2003) ارائه کرده اند. بدین منظور ابتدا 40 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایبرای نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه 20 نفری (یک گروه آزمایشی و یک گروه‏ گواه) گمارده شدند. برنامه آموزش شناختی ارتقای امید طی 8 جلسه‏ 90 دقیقه‏ای و در مدت 8 هفته‏ متوالی به دانش‏آموزان ارائه شد. گروه‏ آزمایشی، تحت آموزش شناختی ارتقای امید قرار گرفت؛ در حالی ‏که گروه ‏گواه در مدت آزمایش هیچ مداخله‏ای دریافت نکردند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و با نرم افزار 19spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد میانگین رفتارهای اهمال کاری گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مراحل پس آزمون و پیگیری به طور معناداری کاهش یافته است (05/0> p).