بررسی اثر دوز پایین نالوکسان روی شدت درد و عوارض جانبی اوپیوئیدها در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک

مطالعات قبلی اثر نالوکسان روی شدت درد و عوارض جانبی اوپیوئیدها بعد از جراحی را بررسی کرده اند با این حال نتایج مطالعات متناقض است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تجویز دوز پایین نالوکسان روی شدت درد و میزان تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک طراحی گردید.
در مطالعه حاضر 60 بیمار نیازمند به عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک شرکت نمودند و بعد از جراحی به طور تصادفی دو گروه تقسیم شدند: گروه نالوکسان (25/0 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت نالوکسان به علاوه 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین) و گروه دارونما (سرعت 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین). بیماران 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از ورود به ریکاوری ارزیابی شدند و شدت درد و بروز عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری توسط یک پرستار ثبت شد.
شیوع تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از جراحی به طور معنی داری در گروه نالوکسان کمتر از گروه دارونما بود. شدت درد بعد از جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
یافته های مطالعه حاضر نشان دادند که تجویز همزمان نالوکسان و مورفین در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به طور معنی داری عوارض ناشی از اوپیوئیدها شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری را در مقایسه با مورفین به تنهایی کاهش داد ولی تاثیری بر شدت درد بعد از جراحی نداشت.