اثرات تعاملی تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا بر آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز موش های صحرایی دیابتی

فعالیت ورزشی و تغذیه دو رکن اساسی کنترل سطوح افزایش یافته آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بیماری دیابت می باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تعاملی تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا بر ALT و AST موش های صحرایی دیابتی بود.
45 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب و در پنج گروه 9 سری (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته ششم، (3) تمرین استقامتی، (4) مصرف آلوئه ورا و (5) تمرین استقامتی همراه با مصرف آلوئه ورا تقسیم بندی شدند. همچنین جهت بررسی اثرات القای دیابت بر ALT و AST، 18 سر موش صحرایی در دو گروه (6) کنترل هفته اول و (7) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه های 3 و 5 به مدت شش هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه روی نوارگردان دویدند. گروه های 4 و 5 روزانه mg/kg 100 ژل آلوئه ورا دریافت نمودند. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی صورت گرفت. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد (05/0P <).
القای دیابت اثر معنی داری بر افزایش ALT دارد (04/0=P)؛ تمرین استقامتی همراه با مصرف ژل آلوئه ورا اثر معنی داری بر کاهش ALT و AST دارد (001/0=P)؛ تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ورا نسبت به تمرین استقامتی و مصرف ژل آلوئه ورا اثر بیشتری بر کاهش ALT دارد (001/0=P) همچنین تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ورا نسبت به تمرین استقامتی اثر بیشتری بر کاهش AST دارد (04/0=P).
شش هفته تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا دارای اثرات تعاملی در بهبود ALT و AST موش های دیابتی می باشد.