تاثیر 12 هفته تمرین تعادلی در آب بر وضعیت تعادلی بیماران مبتلا به پارکینسون

پارکینسون بیماری مزمن، پیشرونده و مخرب سیستم عصبی است که به علت تخریب نورون های دوپامینرژیک موجود در ماده سیاه مغز میانی ایجاد می شود. اغلب در سن 60-50 سالگی شروع شده و یکی از مشخصات آن عدم تعادل می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین تعادلی در آب بر تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون بود.
تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان الزهراء اصفهان تشکیل دادند. 36 مرد مبتلا به پارکینسون بصورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به شکل تصادفی در دو گروه مداخله (20 نفر) و کنترل (16نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای فعالیت در آب داشتند، در حالی که گروه کنترل فقط تحت درمان دارویی بودند و اقدامات معمول را انجام دادند. در ابتدا و انتهای دوره، تعادل بیماران از طریق مقیاس تعادلی برگ (Berg Balance Scale) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمونP<0/05) ) ANCOVA و نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در مقایسه با گروه کنترل، نمرات تعادل گروه مداخله پس از دوازده هفته تمرین تعادلی در آب، افزایش معناداری نشان داد و از 1/49 به 70/53 بهبود یافت.
نتایج نشان داد انجام تمرینات تعادلی در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی و مفید در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود عملکرد روزانه بیماران مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به شدت بیماری در افراد مورد مطالعه (I-III) نتایج این تحقیق را تنها می توان به این گروه از بیماران تعمیم داد.