اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر احساس شادکامی و امید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو (پیسی)

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت نگر به شیوه ی گروهی بر افزایش شادکامی و امید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو (پیسی) بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری را کلیه ی مردان و زنان مراجعه کننده ی مبتلا به ویتیلیگو در شهرستان کاشمر تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران استفاده شد. جهت تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات شادکامی و امید در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته های این تحقیق می توان گفت که روان درمانی مثبت نگر به شیوه ی گروهی در افزایش امید و شادکامی در بیماران ویتیلیگو موثر است.