بررسی میزان شیوع توالی درج شونده IS256 و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوست افراد سالم

مهم ترین عامل بیماری زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به واسطه تشکیل بیوفیلم توسط یک ادهسین بین سلولی پلی ساکاریدی می باشد که تولید آن توسط اپرون icaADBC تنظیم می گردد. IS256 باعث تغییر فاز تشکیل بیوفیلم توسط غیر فعال کردن اپرون ica می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع IS256 و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوست افراد سالم می باشد.
91 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از سطح پوست افراد سالم جمع آوری گردید. تمام جدایه ها از نظر تشکیل بیوفیلم به روش میکروتیترپلیت مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی حضور IS256 از روش PCR با پرایمرهای اختصاصی استفاده گردید. به علاوه تمام جدایه های دارای IS256 از نظر مقاومت آمینوگلیکوزیدی، فلوروکینولون ها، ماکرولیدها و گلیکوپپتیدها به روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد.
یافته های پژوهش: از 91 جدایه تنها 8 (79/8 درصد) دارای IS256 بودند. نتایج با روش میکروتیتر پلیت نشان می دهد که توانایی اتصال در 58 (73/63 درصد) فاقد اتصال، 6 (6/6 درصد) ضعیف، 14 (38/15 درصد) متوسط و 13 (29/14درصد) تولیدکننده بیوفیلم قوی بودند. در جدایه های دارای IS256، 6 (75 درصد) فاقد اتصال، 1 (5/12 درصد) ضعیف و 1 (5/12 درصد) تولیدکننده بیوفیلم متوسط بودند. جدایه های دارای IS256، 3 (5/37 درصد) به جنتامایسین، 2 (25 درصد) به آمیکاسین، 2 (25 درصد) به استرپتومایسین، 1(5/12 درصد) به سیپروفلوکساسین، 1 (5/12 درصد) به افلوکساسین و 4 (50 درصد) به اریترومایسین مقاوم بودند اما هیچ مقاومتی به وانکومایسین مشاهده نگردید.
نتایج حاکی از این است که ارتباطی بین IS256 و تشکیل بیوفیلم وجود ندارد. مقاومت چندانی در جدایه های دارای IS256 به آمینوگلیکوزیدها مشاهده نگردید که کاملا با نقش شناخته شده IS256 در ایجاد مقاومت آمینوگلیکوزیدی مغایرت دارد.