اثر تمرین منظم تناوبی پرشدت بر برخی از شاخص های آپوپتوتیک در بافت مغز موش های صحرایی ماده پیر

فرایند پیری با زوال تدریجی بافت ها و اندام ها همراه است. مرگ سلولی آپوپتوتیک به عنوان یک عامل احتمالی در بروز آسیب های مرتبط با افزایش سن شناخته شده است. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر تمرین منظم تناوبی پرشدت بر سطوح برخی از شاخص های آپوپتوتیک در بافت مغزی موش های a صحرایی ماده پیر انجام شد.
در این تحقیق تجربی 14 سر موش صحرایی ماده پیر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 2 گروه (7تایی) کنترل و تمرین تقسیم شدند. حیوانات 10 دوره تمرین تناوبی پرشدت دویدن روی نوارگردان با سرعت20-34 متر در دقیقه به مدت 1 دقیقه و همراه با 2 دقیقه استراحت بین دوره ها، 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا نمودند. موش ها 48 ساعت پس از آخرین مداخله کشته شدند و سطوح مغزی Bax و Bcl-2 به روش الایزا تعیین شد.
نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین تناوبی پرشدت موجب کاهش سطوح مغزی Bax در موش های صحرایی ماده پیر شده (0/05>P)، و باعث افزایش معنی دار سطوح مغزی Bcl-2 در موش های گروه تمرین می شود (0/05>P).
ممکن است تمرینات تناوبی پرشدت بخشی از اثرات حفاظتی خود در را در مقابل آپوپتوز ناشی از پیری به واسطه افزایش پروتئین ضد آپوپتیک Bcl-2 و سرکوب پروتئین پروآپوپتیک Bax در مغز میانجی گری نماید.