تاثیر تمرینات منتخب پیلاتس بر برخی شاخص های تنفسی زنان چاق غیرفعال

چاقی اثرات زیان باری بر مکانیسم های تنفسی دارد و یک ریسک فاکتور برای مشکلات تنفسی تلقی می شود. هدف از پژوهش حاضر تاثیر برنامه تمرینی منتخب پیلاتس بر برخی شاخص های تنفسی زنان چاق غیرفعال می باشد.
این تحقیق تجربی تصادفی، با طرح پیش و پس آزمون روی 24 زن چاق غیرفعال با میانگین سنی 61/8±4/38 سال و میانگین BMI 95/2±6/35 کیلوگرم بر مترمربع انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (15 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین پیلاتس (به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته) شرکت کردند، درحالی که در این مدت گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. برخی شاخص های تنفسی قبل و بعد از برنامه تمرینی توسط دستگاه اسپیرومتر اندازه گیری شد.
تمرین پیلاتس باعث افزایش10 درصدی ظرفیت حیاتی (IVC)، 19 درصدی حجم ذخیره دمی (IRV)، 51 درصدی حجم ذخیره بازدمی (ERV)، 29 درصدی حجم جاری (VT)، 88 درصدی اوج جریان بازدمی (PEF)، 28 درصدی اوج جریان دمی (PIF)، 55 درصدی حداکثر جریان بازدمی 25 درصد (MEF25)، 63 درصدی حداکثر جریان بازدمی 50 درصد (MEF50)، 89 درصدی حداکثر جریان بازدمی 75 درصد (MEF75) و 93 درصدی حداکثر جریان بازدمی 85-75 درصد (MEF75-85) شد؛ تغییرات همه شاخص ها، به غیر از شاخص های IRV و VT معنی دار بود.
به نظر می رسد تمرینات پیلاتس در زنان چاق غیرفعال باعث افزایش کارایی عضلات تنفسی شده و از طریق افزایش برخی شاخص های تنفسی باعث بهبود عملکرد ریه می شود.