نقش سیستم های مغزی/ رفتاری(BIS/BAS)، رویدادهای استرس زای زندگی و دوره بیماری در پیش بینی شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در شهر شیراز، سال 1394

سیستم بازداری رفتاری (BIS) موجب افزایش برانگیختگی، فراخوانی حالات عاطفی اضطراب و تجربه عواطف منفی می شوند و به نظر می رسد افرادی که سیستم بازداری فعال دارند، در مواجهه با حوادث استرس زا، دچار اضطراب بیشتر می شوند. از طرفی در معرض زندگی پر استرس بودن می تواند عملکردهای گوناگون دستگاه ایمنی را تضعیف نماید. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سیستم های مغزی/ رفتاری(BIS/BAS)، رویدادهای استرس زای زندگی و دوره بیماری در پیش بینی شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) در شهر شیراز انجام شد.
طرح پژوهش حاضر به روش توصیفی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به MS شهر شیراز در نیمه اول سال 1394 بود، که 162 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از پرسشنامه های پنج عاملی Jackson، مقیاس رویدادهای استرس زای زندگی و مقیاس حالت ناتوانی گسترده (EDSS) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین±انحراف معیار)، آزمون ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون سلسله مراتبی، تجزیه و تحلیل شدند.
براساس نتایج بدست آمده، BIS (001/0>p)، رویدادهای استرس زای زندگی (001/0>p) و دوره بیماری (001/0>p)، تاثیر معنی داری بر نمره ی شدت گستردگی ناتوانی بیماری MS دارند.
آن چه از یافته ها بر می آید حاکی از نمره بالای BIS در تعامل با رویدادهای استرس زای زندگی در طی دوران بیماری است؛ برخی تدابیر روان شناختی اضطراب ناشی از برخورد با رویدادهای استرس زای زندگی را کاهش می دهد و گامی موثر در ارتقاء سلامت روان بیماران است.