کارایی روش نمونه گیری پاسخگو محور در مطالعه کودکان خیابانی

رخداد تحولات سریع اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به همراه پیامدهای خواسته یا ناخواسته آنان، در دهه های اخیر زمینه بروز و گسترش آسیب های اجتماعی چون پدیده کودکان خیابانی را در کلان شهرها فراهم کرده است. روش های نمونه گیری احتمالی و غیراحتمالی که همواره برای مطالعه این کودکان مورد استفاده قرار می گیرند، به ترتیب با مشکلات خطای پوشش و نامعتبر بودن استنباط های آماری مواجه هستند.
نمونه گیری پاسخگو محور به عنوان روشی کارا جهت نفوذ به لایه های پنهان و با دسترسی سخت در جمعیت هدف ارائه شد. هدف اصلی این مقاله، معرفی این روش نمونه گیری، محاسبه برآوردهای نااریب نسبت جمعیت و همچنین بررسی کارایی آن در مطالعه کودکان خیابانی تیرانای آلبانی در سال 2010 میلادی بود
طبق نتایج به دست آمده، موفقیت روش نمونه گیری پاسخگو محور در بررسی کودکان خیابانی به دانستن اندازه شبکه های اجتماعی دقیق این کودکان، در دسترس بون ستادهای آمارگیری برای آنان، رسیدن به تعادل در مورد متغیرهای مورد مطالعه و انتخاب مشوق های مناسب بستگی دارد.
دستیابی به یافته های دقیق از کودکان کار بدون در اختیار داشتن نمونه معرف از آنان امکان پذیر نخواهد بود. این مهم در صورتی محقق می گردد که پژوهشگران از روش های نمونه گیری کارا و موثر برای بررسی این جوامع مانند نمونه گیری پاسخگو محور استفاده نمایند.