«بایسته ها و شرایط کاربست واسازی دریدا» در نقد متون نقد و تحلیل کتاب واسازی متون آل احمد

این مقاله می کوشد با ارایه تبیین درست و اضمامی تر از واسازی دریدا و الزا م های معرفتی و روش شناختی آن، به یک نارسایی عمده در فضای نقد متون ادبی ایران اشاره کند و آن شتابزدگی در کاربست نظریه ها و روش های جدید نقد ادبی اروپایی در ایران است. کتاب مجتبی گلستانی نیز در ذیل این نارسایی نقد شده است. بدین ترتیب مقاله نشان می دهد که در فهم، تبیین و نقد و بررسی آثار نویسندگان معاصر ایران باید پیش از هر چیز با آنها گفتگو کرد تا از این راه درک فاصله میان جهان خواننده و متن برای خواننده شکل خاص خود را بگیرد. اما نویسنده کتاب عمدا در مقام پژوهشگر همچون سوژه مدرن متون آل احمد را به موضوعات برنامه پژوهشی خود تبدیل کرده و نتوانسته است با متن ارتباط برقرار کند. در این مقاله عمدتا روند ابژه شدن متنها در کتاب مورد نقد باز شده است. نتیجه حاصل از این بررسی این است که نقد آثار کسانی مانند آل احمد شاملو یا شریعتی و نیما و دیگران تابعی از شرایط تاریخی و کنشگری آنهاست که باید به صورت انضمامی و متوازن پی گرفته شود.