بررسی نحوی-معنایی پیرااضافه های زبان کردی(گویش سورانی) بر پایه نحو ذره بنیاد

در نظریه نحو ذره بنیاد، گره های پایانی، دارای مولفه های نحوی-معنایی و کوچکتر از تکواژ و چینش ثابت شاخص-هسته-متمم هستند. این مولفه ها در یک سلسله مراتب جهانی به نام توالی نقش ها چیده می شوند و از اصل یک ویژگی واژنحوی-یک مولفه-یک هسته پیروی می کنند. در این نظریه مدخل واژگانی شامل یک درختچه نحوی است که چینش مولفه های آن را نشان می دهد و صورت و آوا را به هم پیوندمی دهد:<اطلاعات واجی، درخت نحوی، اطلاعات مفهومی>. در این نظریه واژگان پسانحوی است و نحو مسئول ساخت همه عناصر زبانی از تکواژ تا جمله است و بازنمون عملیاتی است که درخت های ساخته شده از رهگذر نحو را با درختچه های ذخیره شده در درون مدخل های واژگانی مطابقت می دهد. این نوشتار ساخت نحوی-معنایی پیرااضافه های زبان کردی (سورانی) را بررسی می کند. چون طبق اصل بازتاب بیکر، پیچیدگی ساختواژی نشاندهنده پیچیدگی نحوی است و بر عکس، و در شماری از زبان-ها رابطه بین تکواژها و هسته های نحوی/مولفه های معنایی نماینده آنها، یک رابطه یک به یک است، در ساخت نحوی زیرین همه زبان ها، باید این رابطه وجودداشته باشد. براین اساس، بررسی پیرا اضافه های و نشان داد که این پیرا اضافه ها، به ترتیب دارای یک (مکان)، سه (مکان، مبدا و بست)، چهار (مکان، مبدا، مقصد و مسیر) و یک (مکان) مولفه معنایی و به تبع آن همین شمار هسته نحوی در نمودار درختی هستند.همچنین نتایج پژوهش نشان داد که این پیرااضافه ها ساخت پایگانی دارند که شیوه چینش مولفه های آنها را در نمودار درختی نشان می دهد.