اثر ویبریشن کل بدن با فرکانس های متفاوت بر لاکتات خون در دوره ریکاوری پس از ورزش وامانده ساز

بروز خستگی به هنگام ورزش وامانده ساز در پاسخ به تجمع اسیدلاکتیک در عضلات فعال و خون نمایان می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ویبریشن کل بدن با سرعت های متفاوت بر اسید لاکتیک به هنگام فاز برگشت به حالت اولیه بعد از یک ورزش وامانده ساز بود.
60 مرد جوان ورزشکار به شیوه تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند و 15 دقیقه ویبریشن را با سرعت های متفاوت در قالب گروه های کنترل (بدون ویبریشن: صفر هرتز)، ویبریشن خفیف (10 هرتز)، ویبریشن متوسط (20 هرتز) و ویبریشن شدید (30 هرتز) را بلافاصله پس تست ورزشی وامانده ساز کانینگهام اجرا نمودند. سطوح لاکتات خون در شرایط قبل، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از آزمون در هر 4 گروه اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر جهت ارزیابی تغییرات زمان-گروه استفاده شد.
افزایش معنی داری در سطوح لاکتات خون بلافاصله پس از ورزش نسبت به سطوح پایه در همه گروه ها مشاهده شد (05/0p<). تفاوت معنی داری در سطوح لاکتات خون در 15 دقیقه ریکاوری نسبت به سطوح پایه در گروه های ویبریشن نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (05/0p>). کاهش معنی داری در لاکتات خون بعد از 15 دقیقه ریکاوری در گروه ویبریشن متوسط نسبت به دیگر گروه ها مشاهده شد.
بر پایه این یافته ها، این گونه نتیجه گیری می شود که ویبریشن کل بدن به دفع لاکتات خون در دوره ریکاوری پس از ورزش وامانده ساز کمک می کند و ویبریشن با شدت متوسط (20 هرتز) موثرترین روش است.