تعیین میزان آلودگی قارچی خوراک طیور و اجزاء آن در مرغداری های گوشتی تربت حیدریه، استان خراسان رضوی، ایران

خوراک آلوده طیور می تواند منجر به از دست رفتن مواد مغذی و اثرات مضر بروی تولیدات طیور و سلامت عمومی گردد. این تحقیق آلودگی قارچی موجود در خوراک طیور و اجزای آن را در مرغداری های گوشتی شهرستان تربت حیدریه مورد بررسی قرار داد.
از سه نوع خوراک مختلف، تعداد 240 نمونه جمع آوری شد. بعد از آماده سازی نمونه ها رقت های متوالی تهیه گردید و مقدار 1/0 میلی لیتر از هر رقت در محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل کشت داده شد و در دمای 27 درجه سانتیگراد به مدت یک هفته انکوبه شدند. پرگنه های های قارچی موجود در هر محیط کشت شمارش گردیدند.تشخیص قارچ ها بر مبنای خصوصیات مورفولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.
از 240 نمونه جمع آوری شده 205 نمونه (14/85%) آلوده به قارچ بودند که بیشترین میزان آلودگی قارچی در نمونه های ذرت (5/32%) و پس از آن در سویا (16/29%) و خوراک کامل(75/23%) مشاهده گردید. فوزاریوم (3/41%)، پنی سیلیوم (9/37%)، کلادوسپوریوم (3/21%)، پسیلومایسس (1/17%)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (3/13%)، آسپرژیلوس نیجر (9/12%) و مخمرها (9/12%) به ترتیب فراوان ترین قارچ های جدا شده از نمونه ها بودند. فراوانی قارچ های با توان بالقوه توکسین زایی نسبت به قارچ های غیر توکسین زا اختلاف معنی داری داشت( P<0/001). میانگین شمارش کلی قارچ ها 105 × 9/2 واحد تشکیل دهنده کلونی/گرم بود.
نتیجه گیری نهایی: یافته های این پژوهش، شیوع بالای آلودگی قارچی و همینطور فراوانی زیاد قارچ های توکسین زا را در خوراک طیور نشان داد. بنابراین مواد خام خوراک عامل مهمی برای ورود آلودگی قارچی بوده و رشد قارچ ها باعث کاهش ارزش غذایی خوراک مصرفی می شوند لذا برنامه ربزی جهت کنترل و حذف آنها از جیره توصیه می گردد.