تاثیر خستگی موضعی بر پارامترهای منتخب کینماتیک راه رفتن مردان دارای زانوی پرانتزی

خستگی یکی از محدودیت های افراد دارای ناهنجاری زانوی پرانتزی است که می تواند باعث کاهش کارایی این افراد گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر خستگی موضعی بر پارامترهای منتخب کینماتیک راه رفتن مردان فعال دارای زانوی پرانتزی و نرمال بوده است.
روش تحقیق مداخله ای و طرح تحقیق نیمه تجربی می باشد. تعداد 30 مرد فعال دانشجو با دامنه سنی 25-20 سال به صورت برابر در دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال با توجه به معیارهای شرکت در پژوهش قرار گرفتند. پارامترهای کینماتیکی در حین راه رفتن به وسیله ی دوربین ثبت شد. همچنین خستگی موضعی چهارسر رانی به وسیله ی دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک ثبت شد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس دو طرفه نشان داد مقایسه مقادیر عملکرد پارامترهای کینماتیکی راه رفتن تحقیق در متغیرهای طول گام، سرعت و زاویه اکستنشن زانو در لحظه تماس پاشنه با سطح زمین در گروه پرانتزی نسبت به گروه نرمال تفاوت معناداری دارد. به نظر می رسد تاثیر خستگی موضعی بر برخی از پارامترهای کینماتیکی مردان فعال دارای زانوی پرانتزی بیشتر از گروه نرمال است.
بنابراین، اصل ماهیت تمرینات ورزشی باید به عنوان یک ویژگی از تمرین و استرس های وارد به زانوی پرانتزی در برنامه های تمرینی مدنظر قرار گیرد.