بررسی وبهینه سازی حذف آلاینده کشاورزی پارکوات(گراماکسون) با استفاده از نانوفتوکاتالیست بهبود یافتهTiO2/La،S

افزایش روزافزون پساب های کشاورزی به خصوص آفت کش ها در روان آب ها، آب های سطحی و زیر سطحی و ایجاد خطرات زیست محیطی ناشی از این آلاینده ها سبب گردیده است که حذف آن ها از پساب های صنعتی، شهری و روستایی از اهمیت ویژه ای برخوردار گردد. وجود آفت کش ها در پساب ها و مخاطرات زیست محیطی ناشی از آن، نگرانی های عمیقی را درباره سلامت عمومی ایجاد کرده است. پاراکوات (از جمله پرمصرف ترین علف کش ها در ایران و جهان می باشد که به دلیل فعالیت های انسانی، به طور پیوسته مقدار آن در آب در حال افزایش می باشد. از عوارض عمده این آلاینده، بیماری پارکینگسون می باشد. در سال های اخیر، استفاده از فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته، بر پایه تولید گونه های اکسنده قوی جهت حذف کامل این ترکیبات پیچیده و خطرناک، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در میان روش های اکسیداسیون پیشرفته، فرایندهای فتوکاتالیستی کارایی بالایی در تخریب انواع مواد آلی به مواد زیست تخریب پذیر، کربن دی اکسید و آب دارند. در این تحقیق، ابتدا به بررسی دقیق فرایند فتوکاتالیستی پرداخته و سپس با استفاده از نانوفتوکاتالیست اکسید تیتانیوم (TiO2 )بهینه شده با لانتانید و گوگرد، اقدام به حذف آلاینده خطرناک کشاورزی پارکوات (گراماکسون) تحت تابش نور مرئی گردید. همچنین اثر پارامترهای عملیاتی شامل میزان نانوفتوکاتالیست، مقدار پراکسیدهیدروژن و حجم آلاینده بر روی بازدهی حذف فتوکاتالیستی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که با به کارگیری مقدار 1/0 گرم نانوفتوکاتالیست و دو میلی لیتر پراکسیدهیدروژن در 50 میلی لیتر آلاینده، می توان 8/71درصد از آلاینده گراماکسون را طی مدت چهار ساعت تحت تابش نور مرئی، تجزیه کرد.