تحلیل دوره های زمانی گفتمان انقلاب اسلامی با تکیه بر رهبری امام خمینی

درصورت یکه گفتمان را منظوم های معنایی تصور کنیم که حول یک دال مرکزی ساما نیافته و تحت تاثیر زمان و مکان قرار دارد؛ تحلیل این گفتمان در بازه های زمانی مختلف اهمیت م ییابد؛ چراکه اصولا گفتما نها ابدی و آرمانی نیستند و از ابتدا تاریخی و زمانمند هستند. لذا تمیز بهتر باز ه های زمانی و گسس تهای احتمالی، کمک شایانی در تحلیل گفتمان انقلاب می کند. این تمایزات زمانی، ضمن بیان تفاوت های گفتمانی، سبب اثبات وجود سوژ ه های متفاوتی نیز م یشوند؛ که متعاقب آن چیستی فضای سیاسی و عملکرد رهبران را تشریح م یکنند. هدف از این پژوهش شرح جایگاه امام به عنوان رهبر دائمی انقلاب در تمام باز ه های زمانی، بر اساس مفهوم سوژه است.
در این پژوهش نویسندگان ضمن تمیز سه بازه زمانی مختلف )از سا لهای بعد 56 تا پیش از ارائه پی شنویس قانون اساسی، زمان نگارش و تصویب قانون اساسی، و دوران بعد از تصویب نهایی قانون( معتقدند که جایگاه امام بر اساس میزان نوآوری و خلاقیت در ارائه گفتمان که لازمه سوژه خلاق و بنیانگذار است و همچنین اسارت سوژه کارگزار در جبر ساختا رهای پیشین، ب هطور متناوب از سوژه کارگزار به بنیانگذار و مجددا به سوژه کارگزار تغییر می کند. این نگرش ضمن تشریح فرآیند انقلاب، بر مسیر دموکراتیک انقلاب ایران و عملکرد امام بر اساس اصول دموکراسی تاکید می کند.