نگرش کلامی به ملاک انسانیت با تکیه بر متون دینی

شناخت و معرفی انسان و بحث از معیار انسان شدن او، ریشه در تاریخ معرفت بشر دارد و کمتر صاحب اندیشه ای است که در برهه هایی از زندگی خویش با آن مواجه نشده باشد. ازاین رو، پاسخ به پرسش «عامل اصلی تفکیک کننده انسان از دیگر موجودات، و معیار اصلی انسان بودن چیست؟» ضروری و مهم به نظر می رسد. این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحلیلی، سعی دارد پاسخ پرسش مزبور را با جست وجو و از متون دینی به دست آورد.
متون دینی به منظور تبیین فصل جداکننده انسان از دیگر موجودات، به عواملی همچون اهل حمد و سپاس الهی بودن، حیا، بهره مندی از عقل، پایبندی به دستورات الهی و فطرت اشاره کرده اند. هریک از این عناوین ساحتی از وجود انسان را معرفی می کند. عنوان جامع بین این عوامل را می توان «فطرت» دانست.