بررسی تطبیقی عوامل درون زا و برون زا در ایجاد کالبد و منظر میادین شهری نمونه موردی: میدان تجریش و امام خمینی تهران

بانگاهی به وضعیت وشرایط کنونی شهرهای کشورمان می توان گفت که فضایی را که واقعا بتوان آن را میدان شهری نامید در آن یافت نمی شود و اگر هم باشد در اثر رشد نامناسب این شهرها کارکرد اجتماعی خود را از دست داده و به مکانی برای ارتباط و گذر ماشین ها تبدیل شده است. در این مقاله دو میدان تجریش در منطقه 1 شهرداری تهران ومیدان امام خمینی(توپخانه)واقع در منطقه 12این شهر را مورد بررسی تطبیقی قرار داده ایم. این بررسی مبتنی بر شیوه کتابخانه ای، اسنادی و پرسشنامه ای و روش پژوهش تحلیلی –استنباطی بوده است . جامعه آماری در این تحقیق، ساکنین فضای پیرامونی دو میدان با شعاع دید وعمق 100-75 متر می باشد. داده های لازم پس از جمع آوری،از طریق نرم افزارspss تجزیه و تحلیل شده است. به منظور سنجش و ارزیابی روابط احتمالی میان متغیرهای فرضیه از روش ضریب همبستگی کندال، رگرسیون و آزمون T مستقل استفاده گردیده است. برای تعیین پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب 792/0 حاصل گردید، و برای تعیین روایی پرسشنامه نیز از نظر اساتید و کارشناسان متخصص استفاده شده است. باتوجه به یافته های تحقیق متاسفانه هردو میدان مورد مطالعه باوجود دارا بودن ازش های تاریخی وفرهنگی ونیز پتانسیل طبیعی وتفرجگاهی(میدان تجریش)اکنون در شرایط مناسبی قرار ندارند و فقط نام میدان را ازگذشته خود به همراه داشته ولی در عمل تبدیل به عنصربی هویتی چون فلکه شده اند.که در پی آن نقش عابرین پیاده کمرنگ وحضور اتومبیل ها درپیرامون آن پررنگ شده است.