اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر خود تنظیمی، ذهن آگاهی و مدیریت زمان بر کاهش تعلل ورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه

تعلل ورزی تحصیلی پدیده ای رایج در بین دانش آموزان است. تعلل ورزی با عوامل مختلف فردی و محیطی ارتباط دارد و به پیامدهای تحصیلی و عاطفی منجر می شود. پژوهش حاضر به منظور استخراج مولفه های تعلل ورزی از تجارب بی واسطه دانش آموزان، تدوین و اجرای برنامه‏ی آموزشی در جهت ارزیابی اثربخشی آن بر تعلل‏ورزی و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان انجام شد. طرح مطالعه‏ی فعلی از نوع ترکیبی کیفی- کمی بود. 30 نفر از دانش‏آموزان پایه‏ی سوم متوسطه به روش نمونه‏گیری هدف‏مند برای مشارکت در مرحله‏ی کیفی و 64 نفر از دانش‏آموزان همین پایه در سال 96-95 به‏عنوان آزمودنی در مرحله‏ی کمی به صورت خوشه‏ای چند مرحله‏ای برای گروه های آزمایش و گواه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات کیفی از مصاحبه های نیمه‏سازمان‏یافته و در مرحله‏ی کمی از پرسشنامه محقق‏ساخته تعلل‏ورزی و نتایج آزمون‏های هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. نتایج مصاحبه های نیمه سازمان یافته 12 مضمون اصلی مرتبط با تعلل ورزی را مشخص ساخت. تهیه محتوای برنامه ی آموزشی بر اساس مضامین استخراج شده صورت گرفت. نتیجه‏ی تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای مداخله‏ی آموزشی بر کاهش تعلل‏ورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی موثر بوده است. یافته های پژوهش به طور کلی نشان داد که می‏توان از بسته‏ی آموزشی طراحی شده برای کاهش گرایش به تعلل‏ورزی در دانش‏آموزان استفاده نمود.