بررسی رابطه بین اعتماد بین شخصی و احساس امنیت اجتماعی در شبکه های اجتماعی مجازی (مطالعه موردی دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا و شهید بهشتی)

احساس امنیت اجتماعی در عصر جهانی شدن اطلاعات به عنوان یکی از ویژگی های بارز عصر جدید، در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی به خصوص در استفاده از شبکه های مجازی بر تمامی حوزه های فعالیت بشری تاثیری شگرف گذاشته است. شبکه های مجازی به عنوان موجی که هیچ فضا و تمدنی یارای مقابله و مقاومت در برابر آن را ندارد؛ امنیت اجتماعی جوامع را به چالش کشیده و عدم امنیت را در پی آورده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اعتماد بین شخصی با میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه های اجتماعی مجازی در میان دانشجویان است. این پژوهش با روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته طراحی و اجراشده است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر دانشگاه شهید بهشتی و الزهرا (س) است که به تعداد 18097 میباشند و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 376 نفر تعیین گردید. یافته های تحقیق نشان داد که میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه های مجازی در حد متوسط به پایین میباشد. همچنین میان اعتماد بین شخصی با میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه های مجازی رابطه مستقیم متوسطی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان میدهد که 3/20 درصد از تغییرات متغیر میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه های اجتماعی مجازی توسط متغیر اعتماد بین شخصی تبیین شده است. هراندازه اعتماد بین شخصی دانشجویان در شبکه های اجتماعی مجازی بالاتر باشد، به همان اندازه احساس امنیت بیشتری را تجربه خواهد کرد. در غیر این صورت، عدم احساس امنیت بر آن ها مستولی می شود.