بررسی تاثیرات متقابل خشکی و آلودگی بر عملکرد گونه Agropyron desertorum

گونه مرتعیAgropyron desertorum از مهم ترین گراس های چندساله نواحی نیمه خشک و معتدل بوده که به منظور تهیه علوفه، ایجاد چراگاه، تثبیت خاک ها و مدیریت منابع آبی توسط کارشناسان منابع طبیعی توصیه می شود. آگاهی از تغییرات عملکرد گونه های مرتعی در شرایط متفاوت محیطی از ضروریات اصلاح، احیاء و مدیریت اکوسیستم های مرتعی است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیرات متقابل عوامل محیطی خشکی و آلودگی بر عملکرد گونه مرتعی Agropyron desertorum است. این تحقیق به صورت آزمایش در شرایط گلخانه ای در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی تحت تاثیر تیمارهای اکسید مس در 4 سطح (0، 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر)، نانواکسید مس در 4 سطح (0، 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر) و پلی اتیلن گلایکول6000 (PEG6000) در 3 سطح (0، 6/0- و 2/1- مگاپاسکال) در 5 تکرار بر روی گیاه به صورت گلدانی در گلخانه هیدروپونیک انجام گرفت. پس از اعمال تنش ها، تغییرات کلروفیل، پتاسیم، وزن تر ریشه، ساقه و طول بخش اندام هوایی اندازه گیری شدند. داده های حاصل از اندازه گیری به روش طرح آزمایشی فاکتوریل و با استفاده از نرم افزار SPSS.18 وآزمون دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل خصوصیات گیاهی اندازه گیری شده نشان داد تمامی صفات گونه Agropyron desertorum تحت تاثیر اثرات متقابل عوامل محیطی خشکی و آلودگی، نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که وجود مقدار زیاد اکسیدها و نانو اکسیدها در شرایط خشکی باعث ایجاد مسمومیت در بافت های گیاهی گونه Agropyron desertorum شده و رشد اندام های گیاه آگروپایرون را مختل می نماید و نهایتا سبب مرگ گیاه می شود. لذا کشت گونه Agropyron desertorum در مراتع آلوده مناطق خشک توصیه نمی شود.