تاثیر طب سوزنی در کاهش درد در ریکاوری بیماران تحت عمل جراحی کوله سیستکتومی باز

درد، تجربه ای حسی و هیجانی ناخوشایندی است که با آسیب واقعی یا بالقوه بافتی یا ناشی از آن همراه است. بشر همیشه در تلاش بوده است تا راهی برای درمان آلام جسمی و روانی خود بیابد و دردهای خود را تسکین بخشد. در این مطالعه تاثیر طب سوزنی در کاهش درد در بیماران تحت عمل جراحی کوله سیستکتومی بازطی دوره ریکاوری مورد بررسی قرار گرفت.
این کار آزمایی بالینی دو سو کور بود. به روش نمونه گیری در دسترس، از بین بیماران تحت جراحی کوله سیستکتومی باز تعداد 40 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. در گروه مداخله، بعد از اینتوباسیون، و قبل از خروج بیمار از اطاق عمل، طب سوزنی توسط یک نفر متخصص بیهوشی که دوره طب سوزنی را گذرانیده یا آشنا به اصول طب سوزنی و مجاز به انجام این فعالیت بود، در دو نقطه LI4 و LV3 در هر دو طرف مجموعا چهار نقطه بصورت منوآلی پانکچر میشد. و در پایان عمل قبل از اکستوبیشن و به هوش آمدن بیمار سوزنها خارج میشدند. در گروه کنترل نیز قبل از ورود به ریکاوری و زمانی که بیمار هوشیار نبود در همان مناطق پانکچر گروه مداخله فقط چسب زده و بیمار روانه ریکاوری می گردید. نمره درد بیماران توسط تکنسینهای ریکاوری که از نوع مداخله بی اطلاع بودند با مقیاس بصری VAS ارزیابی و در پرسشنامه ثبت میشد. داده ها پس از گردآوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 16 شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری در این مطالعه p کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
میانگین سن شرکت کنندگان در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 8/5±8/58 و 49/9±11/57 سال، میانگین شدت درد ریکاوری 45/1±11/5 و 50/1±50/5، القای بیهوشی با پروپوفل 55 و 60 درصد، درصد استفاده از نگهدارنده بولوس 7/66 و 3/33 درصد، و ضریب همبستگی بین سن و نمره درد 138/0 و 235/0 بود. بین گروه مداخله و کنترل از نظر شدت درد و روش القای بیهوشی تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد(P>0.05). اما درصد استفاده از نگهدارنده بولوس در گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود(P=0.027).
استفاده از طب سوزنی در بیماران تحت عمل جراحی کوله سیستکتومی باز، تاثیر معنی داری بر کاهش شدت درد آنان در ریکاوری ندارد.