تاثیر اکسیژن موضعی بر بهبود زخم فشاری بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه ترومای بیمارستان باهنر کرمان

یکی از وظایف مهم پرستاران بخش های ویژه مراقبت از پوست بیمار و همکاری در جهت درمان زخم های فشاری می باشد .علیرغم پیشرفته های اخیر در درمان زخم فشاری ولی هنوز این مسئله به عنوان یکی از معضلات بزرگ بیماران ICU تلقی می شودکه علاوه بر تحمیل هزینه هنگفت به بیمار و بیمارستان خود عامل مهمی برای مرگ و میر بیماران می باشد ،به طوریکه حدود7-8درصداز علت مرگ بیماران ICU به زخم فشاری آنها مربوط است.
این مطالعه به شکل کار آزمایی بالینی دوسویه کور بر روی80 بیمار بستری در ICUتروما در بیماران دارای زخم فشاری درجه 3بودند انجام شد.در گروه کنترل مراقبت های عادی زخم شامل :شستشوی روزانه با نرمال سالین و سپس پانسمان (کامفیل) انجام شد و در گروه مداخله علاوه بر مراقبت های فوق، روزانه دو نوبت اکسیژن مرطوب با جریان 10 لیتر در دقیقه به مدت0 2 دقیقه انجام شد سپس در پایان هفته اول و هفته دوم زخم بیماران را ازنظر تشکیل بافت گرانولر ، مساحت و میزان ترشحات موردبررسی قراردادیم و یافته های حاصله را به کمک نرم افزار spssنسخه 19و آزمون Repeated Measure ANCOVAمورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم .
یافته ها نشان داد .میانگین سنی در دو گروه 3/12±27/41سال بود .در پایان هفته دوم مساحت زخم در گروه مداخله47/2±56/3 در گروه کنترل1/2±7/5 بود که در دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت. (P<0/0001) در پایان هفته دوم میزان ترشحات در گروه مداخله27/0±07/1 در گروه کنترل61/0±55/1بود که در دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت(P<0/0001) در پایان هفته دوم از نظر درجه بافت در گروه مداخله 24/1±99/0در گروه کنترل04/1±65/1بود که در دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0/0001) . در پایان هفته دوم نمره پوش در گروه مداخله 6/3±59/5 در گروه کنترل 2/3±90/8 بود که در دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0/0001) .
این مطالعه نشان داد که اکسیژن موضعی می تواند در زخم های فشاری درجه 3 به شکل معنی داری باعث کاهش ترشحات ، کاهش مساحت زخم وتشکیل بافت گرانوله گردد .