بررسی و مقایسه تاثیر تزریق وریدی و داخل کاف هیدروکورتیزون بر فروانی تهوع بدنبال استفاده از لوله تراشه در بیهوشی اعمال جراحی باز شکستگی های اندام انتهایی

تهوع یکی از عوارض شایع پس از بیهوشی است که منجر به عوارض جدی و خطرناک میگردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تزریق وریدی و داخل کاف هیدروکورتیزون در کاهش شدت سرفه پس از بیهوشی عمومی صورت گرفت.
در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر، 135 بیمار شکستگی اندام انتهایی انتخاب و بطور تصادفی در گروه A، B و C قرار گرفتند. پس از لوله گذاری تراشه، در گروه A، مقدار 100 میلیگرم هیدروکورتیزون رقیق شده وریدی تزریق شد. در گروه B کاف لوله تراشه با 100 میلی‏گرم هیدروکورتیزون رقیق شده با 5سی سی آب مقطر و برای گروه C نیز کاف لوله تراشه به مقدار 5-10 سی سی با آب مقطر پر شد. فراوانی و شدت تهوع با مقیاس درد، 2، 6 و24 ساعت بعد از بیهوشی اندازه گیری شد.
فراوانی شدت تهوع در 2، 6 و 24 ساعت پس از بیهوشی در بیماران 64/13%، 36/11% و 0% بدست آمد . در گروه هیدرو کورتیزون وریدی در زمانهای 2، 6 و 24 ساعت بعد از بیهوشی فراوانی شدت تهوع 87/10%، 87/10% و 70/8% میباشد که در مقایسه با گروه کنترل در زمان اول و دوم کاهش ولی در زمان سوم افزایش فراوانی تهوع مشاهده شد هرچند که این تغییرات معنی دار نبود.
در گروه هیدروکورتیزون داخل کاف در زمانهای اول، دوم و سوم فراوانی شدت تهوع به ترتیب 20%، 78/17% و67/6% بود که در مقایسه با گروه کنترل افزایش غیر معنی دار فراوانی وجود داشت
استفاده از دارو به دو روش داخل تراشه و وریدی به طور معنی دار، مزیتی در کاهش تهوع نسبت به گروه کنترل نشان نداد.