بررسی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی ناباروری

یکی از مهم ترین سازه های روانشناختی در حوزه های مختلف سلامت از جمله بهداشت باروری، خودکارآمدی است. از اینرو وجود یک ابزار مناسب و معتبر برای اندازه گیری خودکارآمدی در افرادی که با چالش ناباروری و درمان آن روبرو می شوند، ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخص های روان سنجی مقیاس خودکارآمدی ناباروری(ISE) در بین زنان نابارور ایرانی صورت گرفت.
مواد و تعداد 203 زن با تشخیص ناباروری که به کلینیک تخصصی ناباروری خصوصی مراجعه کرده بودند و از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به مجموعه پرسشنامه های ISE، استرس ناباروری(FPI)، افسردگی بک (BDI-2) و راهبردهای مقابله با استرس(CISS) پاسخ دادند. به منظور بررسی پایایی مقیاس از روش همسانی درونی استفاده شد و آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت بررسی روایی همگرا، از پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس و جهت روایی واگرا از پرسشنامه های استرس ناباروری و افسردگی بک استفاده شد. هم چنین به منظور بررسی روایی سازه مقیاس ISE از تحلیل عامل اکتشافی با روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده گردید.
همسانی درونی مقیاس ISE بر حسب ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. ضریب الفای کرونباخ برابر با 90/0به دست آمد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی، همانند نسخه اصلی وجود یک عامل را برای مقیاس ISE تایید کرد. روایی همگرای مقیاس با پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس محاسبه شد و ضریب همبستگی به دست آمده از نظر آماری در سطح 01/ 0 معناداربود. روایی واگرای مقیاس ISE با پرسشنامه های افسردگی بک و استرس ناباروری محاسبه شد و همبستگی منفی معناداری بین مقیاس ISE با پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه استرس ناباروری نشان داده شد.
به این ترتیب یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس ISE، معیار قابل اعتماد و معتبری برای ارزیابی خودکارآمدی در میان زنان ایرانی که تحت درمان ناباروری قرار دارند، می باشد. این مقیاس از روایی و پایایی بالایی برخوردار است و می تواند به عنوان یک ابزار خودسنجی مفید برای تحقیقات بالینی و مشاوره روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.