اثر پنتوکسی فیلین بر سطح نیتریک اکساید و هیستو پاتولوژی پانکراس موش‫های دیابتی

مطالعات متعددی نشان داده اند که پنتوکسی فیلین دارای اثر آنتی اکسیدان و ضدالتهاب می‫باشد. اثرات محافظتی پنتوکسی فیلین در بیماری های خودایمن نشان داده شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات پنتوکسی فیلین بر هیستوپاتولوژی پانکراس در موش‫های دیابتی شده بود.
دیابت بوسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین (STZ) در موش‫های سوری نر نژادC57BL/6 القا شد (mg/kg/day40، 5 روز متوالی). بعد از القای دیابت، موش‫ها تحت درمان با پنتوکسی فیلین به مدت 21 روز (روزانه mg/kg/day 100، داخل پریتوئن) قرار گرفتند. میزان قند خون ناشتا بیشتر از mg/dl 250 معیار دیابتیک شدن موش‫ها تلقی می‫شد. میزان تولید نیتریک اکساید در محیط کشت سلول‫های طحالی سنجیده شد. پانکراس جداسازی شده و جهت بررسی هیستوپاتولوژیک به روش هماتوکسیلین ائوزین(H&E) و گوموری آلدهید فوشین (GAF) رنگ آمیزی گردید.
میزان تولید نیتریک اکساید در موش‫های دیابتی درمان شده با پنتوکسی فیلین به طور قابل توجهی کاهش یافت (0/05(p<. ضمنا پنتوکسی فیلین سبب بهبود بافت پانکراس گردید. پنتوکسی فیلین سبب افزایش میانگین تعداد جزایر، قطر جزایر و تعداد سلول‫های بتا گردید (0/05

نتیجه گیری

این یافته ها نشان می‫دهد که پنتوکسی فیلین ممکن است اثر درمانی بر تخریب خودایمن سلول‫های بتای پانکراس طی دیابت نوع 1 ناشی از القا توسط STZ در موش داشته باشد.