بررسی تاثیر برنامه ارتقاء فعالیت فیزیکی بر میزان رضایت از زندگی سالمندان روستایی

امروزه در بیشتر جوامع بین سالخوردگی جمعیت شهرها و روستاها تفاوت زیادی وجود دارد و معمولا روستاها دارای ساخت سنی سالخورده تری هستند. با بالا رفتن سن، رضایت از زندگی به آهستگی کاهش می یابد. یکی از عوامل موثر بر رضایت از زندگی فعالیت فیزیکی است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ارتقاء فعالیت فیزیکی بر رضایت از زندگی سالمندان روستایی است.

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است که در دو گروه آزمون (30 نفر) و کنترل (32 نفر) با انتخاب غیر تصادفی از سالمندان دو روستای چالاب و چنگوله در شهرستان مهران استان ایلام در سال 95-96 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه رضایت از زندگی LSI-Z بود، روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. برنامه ارتقاء فعالیت فیزیکی در چهار مرحله بررسی و شناخت، برنامه ریزی، اجرا و ارزش یابی اجرا شد. برنامه طراحی شده ارتقاء فعالیت فیزیکی در گروه آزمون اجرا شد. داده ها قبل از مداخله و 3 ماه بعد جمع آوری و سپس توسط نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند.

براساس نتایج آزمون کای اسکوئر نمونه های دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافیک یکسان بودند (05/0 <P). میانگین نمره رضایت از زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله (90/11)و پس از 3 ماه (33/15) بود و آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان داد (05/0 >P). در گروه کنترل نیز میانگین نمره رضایت از زندگی قبل از مداخله (33/15) و پس از 3ماه (91/14) بود . آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0 <P).

میزان رضایت از زندگی سالمندانی که برنامه فعالیت فیزیکی را انجام دادند (گروه آزمون) نسبت به افرادی که برنامه فعالیت فیزیکی برای آنها انجام نشد (گروه کنترل) افزایش یافته است. پیشنهاد می شود برنامه طراحی شده ارتقاء فعالیت فیزیکی بومی برای سالمندان در مناطق مختلف کشور به کار گرفته شود.