مطالعه میزان تجمع زیستی و اثرات تحت کشنده کلرید روی (ZnCl2) بر ساختارکبد ماهی کفال خاکستری (Mugil cephalus)

فلزات سنگین از جمله روی (Zn) ازآلاینده هایی هستند که دراکوسیستم های آبی مشکلات بسیاری را برای آبزیان و در نهایت انسان ایجاد می کنند. در این تحقیق میزان تجمع زیستی و اثرات تحت کشنده کلرید روی بر ساختار کبد ماهی کفال خاکستری (Mugil cephalus) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این آزمایش ماهیان با میانگین وزن 5/0±42/7 گرم و طول کل2/0±51/6 سانتی متر از خلیج چابهار صید گردید. با توجه به میزان LC50 محاسبه شده برای این گونه، 1 گروه شاهد و 2 تیمار با غلظت های 73/1 و 46/3 میلی گرم بر لیتر (10٪ و 20٪ میزان (LC50 هر کدام با سه تکرار، جهت القای آلودگی تحت کشنده کلرید روی مورد استفاده قرار گرفت. ماهیان به مدت 1، 7، 14 و 21 روز در معرض غلظت های مذکور قرار گرفتند. در پایان هر مرحله بافت کبد جهت بررسی آسیب شناسی بافتی و همچنین میزان تجمع زیستی کلرید روی جداسازی گردید. نتایج آسیب شناسی بافت کبد عوارضی چون خونریزی، واکوئله شدن هپاتوسیت ها، اتساع سینوزوئیدها، هیپرتروفی هسته، نفوذ لوکوسیتی، نکروز و افزایش تجمعات ملانوماکروفاژی را نشان داد. با افزایش غلظت کلرید روی و مدت زمان مواجه ماهی با آلاینده، وسعت و شدت ضایعات ایجاد شده در بافت کبد افزایش یافت. به طوریکه بیش ترین میزان افزایش مربوط به تیمار دوم و زمان 21 روز بود. همچنین با افزایش میزان غلظت تحت کشنده، میزان تجمع کلرید روی به صورت معنی داری در کبد افزایش یافت (05/0>p).