بررسی ویژگی های رادیوبیولوژیک سلول های طبیعی ریه ی تیمار شده با نانوساختارهای سریم اکساید به عنوان حفاظت کننده ی پرتویی در برابر پرتوهای ایکس مورد استفاده در پرتودرمانی

نانوذرات سریم اکساید یا نانوسریا به عنوان محافظ پرتویی، می توانند نقش مهمی در کاهش ناهنجاری های پرتوهای یونیزان داشته باشند. هدف از انجام این مطالعه، کاهش مرگ و میر سلول های طبیعی ریه در برابر تابش های فوتونی با انرژی 6 مگاولت توسط نانوسریا بود تا با شناسایی غلظت بهینه ی نانوسریا بتوان از آن در پرتودرمانی استفاده کرد.
سوسپانسیون نانوسریا با استفاده از الکل اتیلیک 70 درصد استریل شد. به منظور بهینه سازی توزیع نانوذرات در محیط آبی، سوسپانسیون تهیه شده به مدت 3 دقیقه توسط دستگاه Vortex به هم زده شد و سپس، به مدت 2 ساعت توسط امواج فراصوت سونیکاتور حمامی سونیکاسیون انجام شد. سلول های MRC-5 در محیط Dulbecco''s modified eagle medium/F12 (DMEM/F12) کشت و در دمای 37 درجه ی سانتی گراد انکوباتور با رطوبت زیاد قرار داده شدند. به منظور تعیین غلظت غیر سمی نانوسریا، سلول ها با غلظت های مختلف 5، 10، 30، 50، 70، 90، 110، 150، 200، 250 و 300 میکرومولار از نانوسریا تیمار شدند. کمی سازی اثر حفاظت پرتویی نانوسریا در غلظت غیر سمی از نانوسریا با دزهای تابشی 20، 40، 60، 80 و 100 سانتی گری از پرتوهای ایکس مگاولتاژ انجام گرفت.
غلظت 70 میکرومولار و غلظت های پایین، سمیتی برای سلول های MRC-5 نداشتند؛ به طوری که میانگین درصد بقای سلولی در این غلظت از نانوسریا برابر با 56/2 ± 40/89 بود. سلول های MRC-5 در حضور 70 میکرومولار از نانوسریا در برابر دزهای تابشی 40، 80 و 100 سانتی گری، نسبت به گروه شاهد، حفاظت پرتویی معنی داری داشتند (005/0 < P).
استفاده از نانوذرات سریم اکساید، می تواند منجر به افزایش صحت درمان و کاهش اثرات ثانویه در پرتودرمانی شود.