اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به مادران بر کاهش نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی اختلال عصبی رفتاری بسیار شایع در دوران کودکی است. حضور کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی در خانواده وظایف مضاعفی را بر والدین این کودکان تحمیل می‏ کند. این حضور باعث افزایش فشار روانی و مشکلات روان شناختی مانند اضطراب و افسردگی در والدین می شود. برای درمان این اختلال از روش‏های مختلفی مانند دارودرمانی، درمان رفتاری و شناختی استفاده می‏ شود. هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به والدین بر کاهش نشانه‏ های اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود.
این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعهٔ پژوهش شامل تمامی کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی شهر مشهد بودند. نمونه شامل 2 0 کودک 8 تا1 2 ساله می شد که به کلینیک روان پزشکی بیمارستان ابن سینای مشهد مراجعه داشتند. این کودکان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و سپس به طور تصادفی در دو گروه 1 0 نفری (گروه آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامهٔ مرضی کودکان CSI-4 برای سنجش نشانه ‏های اختلال نقص توجه/بیش فعالی استفاده شد. مادران گروه آزمایش به مدت 8 جلسه در برنامه‏ٔ آموزشی فرزند پروری مثبت شرکت کردند، ولی برای مادران گروه کنترل برنامهٔ آموزشی خاصی در نظر گرفته نشد.
p).