درک شهروندان از معانی و تعاریف شادکامی (پژوهشی کیفی در استان ایلام)

شادکامی به عنوان یک وضعیت اجتماعی مرکب از ابعاد فردی (تجربه ی احساسات مثبت و رضایت از زندگی)، اجتماعی (همبستگی و تعاملات گرم اجتماعی) و ساختاری (وجود زمینه ها و پیش شرط های لازم برای شکوفایی و تحقق قابلیت های انسانی) موضوعی مهم در سیاست گذاری های اجتماعی و رفاهی به شمار می رود. با عطف توجه به شواهد موجود از پایین بودن میزان شادی در ایران و استان ایلام و نیز ضرورت درک معانی آن در میان مردم جهت استفاده در برنامه ریزی ها و اقدامات مداخله ای، تحقیق حاضر کوشیده است معانی و تعاریف مردم استان ایلام از شادکامی را مطالعه کند. مبانی مفهومی تحقیق در قالب رویکردهای فلسفی، روان شناختی و جامعه شناختی تدوین شده است تا پیچیدگی و چندبعدی بودن مفهوم شادکامی را پوشش دهد. تحقیق حاضر یک تحقیق کیفی در قالب پارادایم تفسیری و برساخت گرایی است که داده های آن با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته در استان ایلام گردآوری شده اند. مشارکت کنندگان در تحقیق 36 نفر بوده و از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. مصاحبه ها با روش تحلیل مضمونی مورد تحلیل قرار گرفته و چهار مضمون از از آنها استخراج شده است که عبارتند از آزادی که مشتمل است بر دو مضمون فرعی آزادی منفی (رهایی از هر عامل ناخوشایندی که مانع از آرامش و تحقق زندگی مطلوب شود) و آزادی مثبت (برخورداری از امکانات لازم جهت پرداختن به اهداف و اولویت های زندگی)، انطباق به معنای تناسب و همخوانی میان ذهنیت و شرایط عینی فرد، رضایت از زندگی یا همان ارزیابی مثبت از زندگی و قدرت به معنای توانایی پذیرش و کنار آمدن با مشکلات و امور ناخوشایند و پیامدهای منفی آنها. بر مبنای تحلیل نتایج، توصیه های سیاستی شامل بازسازی اجتماع از طریق احیاء و تقویت سرمایه اجتماعی، بهبود شرایط عینی زندگی در قالب راهبردهایی مانند اشتغال زایی و سرزنده سازی محیط، توجه بیشتر به مسئله عدالت و برابری توزیعی در سیاست گذاری های کلان و فراهم کردن شرایط دسترسی برابر به امکانات و فرصت های موجود در راستای تحقق قابلیت های فردی و بازاندیشی در محتوای برنامه های نهادهای رسمی آموزش و جامعه پذیری با محوریت تقویت اخلاق شهروندی، هویت های جمعی و ارزش های غایی تدوین گردیده است.