تحلیل ساختاری انواع تشبیه در دیوان صیدی تهرانی

تحلیل و بررسی عناصر زبانی و بیانی سروده های شاعران، با رویکرد سبک شناسانه، اهمیت بسزا دارد؛ زیرا علاوه بر اینکه زیبایی های نهفته شعر، بهتر آشکار میشود، سبب میگردد تا مخاطبان و کابران زبان، با ذهن، دنیای فکری و عواطف شاعر، بیشتر مانوس شوند. بدین سبب برآنیم تا تمامی سروده های صیدی تهرانی را واکاوی کنیم و عناصر زبانی و بیانی آنها را؛ مانند ساختن ترکیبهای تازه، استفاده از اصطلاحات عامیانه برای خلق مضامین نو، بکارگیری شگردهای سخن پردازی؛ مانند تشبیه، اسلوب معادله، تناقص گویی و دیگر ترفندهای شاعرانه را به کمک نمودار و آمار آشکار کنیم.
بررسی های بعمل آمده، نشان میدهد که شاعر سعی میکند علاوه بر اینکه پیامهای اخلاقی، و بن مایه های عرفانی و غنایی خود را به مخاطب عرضه کند، به ابداع ترکیبات و اصطلاحات تازه نیز دست یازد و از گونه های مختلف تشبیه بهره ببرد، که در متن مقاله بشکل مبسوط به آنها میپردازیم.