تبیین دلایل اقتباسهای آشکار تذکره الاولیاء از کشف-المحجوب، در گزارش کرامات صوفیه

اثرپذیری یک متن از متن دیگر یا تعامل متنها با هم مسالهای است که ذیل تحلیل مباحث مربوط به سبکشناسی و نیز در موضوعات مرتبط با شناخت انواع ادبی مورد تحلیل قرار میگیرد. تذکرهالاولیاء یکی از منابع معتبر نثر فارسی عرفانی در بیان مقامات عرفا است که نشانه های آشکار اقتباس از متون همسان را در خود دارد. فریدالدین عطار نیشابوری، مولف این کتاب، در بیان حکایتهای عارفان، بویژه کرامات صوفیه از منابع فارسی و غیر فارسی پیش از خود سود برده است. او در نقل این کرامات به بیانی موجز و التقاطی و تصرفآمیز در ذکر مقامات عارفان نظر داشته و با وجود آنکه موفق شده است که بسیاری از حکایات اقتباسی را در پوشش شیوه بیان خاص خویش قرار دهد،نتوانسته یا نخواسته است که تاثیر خود را از یکی از منابع مورد استفاده )کشفالمحجوب( پنهان نماید تا جایی که در مواضع بسیار، زبان خاص و سبک بیان کشفالمحجوب را بویژه در نقل کرامات صوفیه به تذکرهالاولیاء انتقال داده است. در این مقاله که به روشی توصیفی – تحلیلی نگاشته شده، مصادیق اثرپذیری های تذکره الاولیاء از کشفالمحجوب و دلایل ادبی آن تجزیه و تحلیل شده است