اثربخشی گروه درمانی یکپارچه نگر بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به اسکلرودرمی سیستمیک

اسکلرودرمی سیستمیک یک بیماری اتوایمیون چندگانه مزمن است که پیامدهای بالینی و روانی مهم، ازجمله اختلال در عملکرد جنسی را به دنبال دارد. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی گروه درمانی یکپارچه نگر بر عملکرد جنسی و حوزه های آن در زنان مبتلابه اسکلرودرمی بود.
این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلابه اسکلرودرمی مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران و مرکز رماتیسم ایران در نیمه دوم سال 1395 بودند. تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی 9 جلسه 99 دقیقه ای تحت مداخله رویکرد یکپارچه نگر قرار گرفتند و گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکردند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار 24-SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ارزیابی شدند.
مداخله روان درمانی یکپارچه نگر موجب افزایش معناداری در میانگین نمرات پس آزمون عملکرد جنسی و شش زیرمولفه آن در دو گروه کنترل و آزمایش گردید (p<0/01، F=19/59). مداخله در زیر مولفه رضایتمندی با 82/0 (F= 125/35 ،p<0/01) و تحریک روانی با 74/0 (F= 77/90 ، p<0/01) بیشترین تاثیر و برای ارگاسم با 33/0 (F= 13/54 ، p<0/01)کمترین تاثیر را در بین مولفه ها داشته اند. پس از سه ماه نیز ازنظر آماری اختلاف معناداری بین پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش مشاهده نشد که بیانگر ماندگاری اثر مداخله می باشد.
روان درمانی یکپارچه نگر برافزایش عملکرد جنسی زنان مبتلابه اسکلرودمی موثر بوده و می تواند در افزایش کیفیت زندگی این افراد نقش زیادی داشته باشد.