رابطه علایم جسمانی سازی با دشواری در تنظیم هیجان، ناگویی خلقی و رویدادهای آسیب زا در نوجوانان بزهکار

اختلالات جسمانی سازی به مجموعه اختلالاتی اشاره دارند که شامل علایم جسمانی هستند اما به طور کامل بر اساس یک وضعیت طبی عمومی، اثرات مستقیم یک ماده یا اختلال روانی دیگری قابل توضیح نیستند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان دشواری در تنظیم هیجان، ناگویی خلقی و رویدادهای آسیب زا با علایم جسمانی سازی در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت بود.
این مطالعه توصیفی- همبستگی در پسران بزهکار 15 تا 18 سالهٔ کانون اصلاح و تربیت شهر تهران در سال 1395 انجام شد. 120 نفر از این نوجوانان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه های مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، پرسش نامه تنظیم شناختی- هیجانی، مقیاس تجدیدنظر شدهٔ تاثیر حوادث و همچنین چک لیست نشانگان اختلالات روانی، استفاده شد. ضرایب همبستگی شاخص های مورد مطالعه با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه در قالب نرم افزار SPSS 19 تجزیه و تحلیل شدند.
پس از برگزاری آزمون ها میان تمامی شرکت کنندگان، نمره کل پرسش نامه تنظیم هیجانی 19/749±123/874، نمره کل ناگویی هیجانی 8/220±65/708 و نمره کل مقیاس تاثیر حوادث 16/299±49/150 به دست آمد.. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان داد که 15% از واریانس علایم جسمانی سازی توسط متغیرهای دشواری در تنظیم هیجانی، ناگویی خلقی و همچنین رویدادهای آسیب زا پیش بینی شده بود (0/001=p؛ 7/980=F) و از میان آنها فقط رویدادهای آسیب زا پیش بینی کنندهٔ مثبت جسمانی سازی نوجوانان بزهکار بود (0/05p<؛ 4/031=t).
رویدادهای آسیب زای دوران کودکی و تاثیر آنها بر فرد، تبیین کنندهٔ قوی علایم جسمانی سازی در نوجوانان مقیم کانون اصلاح و تربیت است.