مدل پنج عاملی در تبیین ارتباط بین شخصیت و همدلی بالینی پرستاران

مطالعه حاضر با هدف تبیین ارتباط بین شخصیت و همدلی پرستاران بر اساس مدل پنج عامل بزرگ شخصیتی انجام شده است.
این پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل پرستاران بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر تبریز می باشد که بخشی از آن به تعداد 282 نفر پرستار با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته است. پرستاران به منظور شرکت در مطالعه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیتی(BFI-44) و مقیاس همدلی لامونیکا را پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و تحلیل رگرسیون هم زمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج مطالعه حاضر حکایت از آن دارد که ابعاد شخصیتی از یک تاثیر چند متغیری بر میزان همدلی پرستاران برخوردار می باشد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون مشخص شد، 40 درصد از واریانس میزان همدلی بالینی بر اساس ابعاد پنج گانه شخصیت تبیین می شود (398/0=R2). از بین ابعاد پنجگانه شخصیت چهار عامل قادر به پیش بینی میزان همدلی پرستاران بوده و تنها بعد وظیفه شناسی فاقد قدرت لازم برای تبیین همدلی بود.
با توجه به اینکه ارتباط قدرتمندی بین شخصیت و همدلی پرستاران وجود دارد، در برنامه هایی که به منظور ارتقاء سطح همدلی پرستاران و گزینش آنها طراحی می شوند، صفات شخصیتی مد نظر قرار گیرد.