مقایسه تاثیر پماد کلوبتازول و پانسمان با گاز استریل در پیشگیری از فلبیت ناشی از کاتتر ورید محیطی در بیماران بستری در بخش جراحی مردان

تعبیه کاتتر ورید محیطی یکی از شایع ترین روش های تهاجمی درمانی است که در بیمارستان ها به منظور رساندن مایعات، دارو و الکترولیت ها و داشتن راه وریدی استفاده می شود و شایع ترین عارضه آن فلبیت است. فلبیت، خطرناک بوده و می تواند منجر به تشکیل لخته، ایجاد ترومبوفلبیت، آمبولی و کاهش طول مدت زمان استفاده از کاتترهای وریدی شود.
این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر پماد کلوبتازول و پانسمان با گاز استریل در پیشگیری از فلبیت ناشی از کاتتر ورید محیطی در بیماران بستری در بخش جراحی مردان انجام شد.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 96 بیمار بخش جراحی مردان بیمارستان ولیعصر (عج) اراک در سال 1392 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه پماد کلوبتازول و پانسمان استریل تقسیم شدند. در گروه کلوبتازول پس از رگ گیری پماد در قسمت دیستال استعمال و محل پانسمان می گردید و در گروه پانسمان با گاز استریل پس از رگ گیری گاز استریل در دیستال استفاده و پانسمان می گردید. محل فلبیت در سه دوره زمانی 24، 48 و 72 ساعت پس از رگ گیری با استفاده از مقیاس فلبیت بررسی شد.
فراوانی فلبیت با هر درجه ای بعد از کانولاسیون در دو گروه نشان داد که در 24 ساعت اول بعد از رگ گیری (3 مورد گروه کلوبتازول و 4 مورد گروه پانسمان استریل) تفاوت معنادار نبود (59/0 P<). ولی در 48 ساعت (8 مورد گروه کلوبتازول و 18 مورد گروه پانسمان استریل) و 72 ساعت بعد از رگ گیری (27 مورد گروه کلوبتازول و 42 مورد گروه پانسمان استریل) تفاوت معنادار بود (001/0 P<). دو گروه از لحاظ شدت فلبیت در دو زمان 24 ساعت (31/0 P<) و 48 ساعت (54/0 P<) تفاوت معناداری نداشتند ولی در 72 ساعت (006/0 P<) بعد از رگ گیری بین دو گروه معنادار بود و در گروه کلوبتازول نسبت به پانسمان استریل کمتر بود.
استفاده از پماد کلوبتازول به عنوان روشی جهت پیشگیری از فلبیت متعاقب رگ گیری وریدی پیشنهاد می گردد.