تاثیر پروبیوتیک ها بر آبزیان

پروبیوتیک ها معمولا ارگانیزم های زنده ای هستند که وقتی به مقدار کافی تجویز شوند باعث بهبود سلامتی میزبان می شوند. امروزه، پروبیوتیک ها نیز به بخش جدایی ناپذیر از آبزی پروری برای تولید بالا تبدیل شده اند. پروبیوتیک های که به صورت معمول در آبزی پروری استفاده می شوند شامل لاکتوباسیلوس، لاکتوکوکوس، لئوکونوستک، اینتروکوکوس، کارنوباکتریوم، شوانلا، باسیلوس، آئروموناس، ویبریو، اینتروباکتر، پزودوموناس، کلستریدیوم و گونه های ساکرومایسیس است، اگرچه پروبیوتیک ها به عنوان مکمل های جیره مصرف می شوند ولی افزودن پروبیوتیک به طور مستقیم به عنوان مواد افزودنی به آب نیز باعث سلامتی و بهبود محیط زیست می شوند. در آبزیان، پروبیوتیک ها به صورت های مختلفی استفاده می شوند از قبیل حمام دادن، تعلیق و غذا&zwj، با این حال، مکمل سازی جیره ها با پروبیوتیک ها به صورت افزودنی ها بهترین روش برای موفقیت در کلنی سازی و پایداری در روده استو براساس تحقیقات صورت گرفته در سطح جهان بر روی پروبیوتیک ها یکپروبیوتیک مناسب باید، تحت شرایط نگهداری طولانی مدت پایدار باشد، قابلیت تکثیر داشته باشد، تحمل اسیدیته دستگاه گوارش و نمک های صفراوی را داشته باشد، قابلیت تولید مواد ضد میکروبی علیه عوامل بیماری زا (تولید اسید، پراکسید هیدروژن و باکتریوسین های ضدپاتوژن) داشته باشد، توانایی رقابت جهت کسب مواد مغذی حیاتی را داشته باشد، قابلیت تحریک دستگاه ایمنی میزبان را داشته باشد، ایمن ، غیر مهاجم، غیر سرطان زا و غیر بیماری زا برای میزبان باشد، محرک رشد وهمچنین سویه ها باید توانایی تولید ویتامین ها از جمله (بیوتین و B12) را نیز داشته باشند و همچنین طریقه مصرف پروبیوتیک ها آسان باشد.