رویا و معرفت

رویاشناسی جوانب هستی شناختی، اخلاقی، روان شناختی، معرفت شناختی و... دارد. در این نوشته تنها به یک پرسش معرفت شناختی پاسخ داده شد: آیا رویا می تواند منبعی برای معرفت به بعضی از وقایع فراتر از بدن و روان ما به شمار آید؟ پاسخ این پرسش از نظر آیات و روایات و ادله عقلی مثبت است. سیره همیشگی عالمان دینی و اهل شرع نیز بر اعتماد به بعضی رویاها دلالت دارد. دلایل قرآنی، هشت رویایی است که قرآن به صورت تاییدی ذکر می کند و ادله روایی، روایات زیادی است که از سویی به اعتبار رویا دلالت می کند و از سوی دیگر به لزوم دقت در اعتماد به رویا توجه داده است. دلیل عقلی تجارب بشری در روی دادن چنین رویا هایی است که ابن سینا به آن استدلال کرده است. همچنین می توان بر اساس اصطلاحات و ادبیات معرفت شناسی جدید نیز بر این مدعا استدلال کرد. این نوشته در پی استدلال بر امکان معرفت بخشی برخی از رویاها، بر اساس ادله قرآنی، روایی و عقلی است؛ اما چند بحث خارج از مقصود ماست؛ از جمله بحث از دایره آموزه های قابل استفاده از رویا و نسبت معارف مبتنی بر رویا و معارف مبتنی بر دیگر منابع معرفت.