ارتباط بین ارزیابی های عملکرد حرکتی و عناصر عملکرد حسی-حرکتی در ورزشکاران دانشگاهی داری بی ثباتی مزمن مچ پا

تغییرات بیومکانیکی و نقص های حسی-حرکتی در افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا گزارش شده است. با این وجود اطلاعات کمی در مورد ارتباط بین الگوهای عملکرد حرکتی و عملکرد حسی-حرکتی در افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی ارتباط بین نقص های حرکتی مرتبط با الگوهای عملکرد حرکتی با عملکرد حسی-حرکتی در ورزشکاران دانشگاهی دارای بی ثباتی مزمن مچ پا بود.
تعداد 40 ورزشکار دانشگاهی مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا داوطلب شرکت در تحقیق بودند. به منظور ارزیابی نقص های حرکتی، از 3 الگوی عملکردی اسکات بالای سر، اسکات بالای سر با بالا آوردن پاشنه و اسکات تک پا استفاده و بر اساس سیستم Fusionetics، امتیازدهی شدند. عملکرد حسی-حرکتی با استفاده از آزمون های کنترل پاسچر ایستا و پویا، دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، حس عمقی مفصل مچ پا و قدرت عضلانی مچ پا ارزیابی شد. به منظور بررسی ارتباط بین ارزیابی های عملکرد حرکتی و عملکرد حسی-حرکتی از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد (05/0P<).
نتایج نشان داد که ورزشکاران دانشگاهی دارای بی ثباتی مزمن مچ پا، به ترتیب دارای کیفیت اجرای ضعیف (1/14±1/20 ٪)، متوسط (4/17±3/52 ٪) و خوب (4/19±1/80 ٪)، در اجرای اسکات تک پا، اسکات بالای سر و اسکات بالای سر با بالا آوردن پاشنه بودند. بلند شدن پاشنه پا از زمین (50٪) و والگوس زانو (70٪)، نقص های حرکتی شایع اندام تحتانی در اسکات بالای سر و اسکات تک پا در افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا بودند. همچنین همبستگی معناداری بین برخی آزمون های عملکردی با برخی عملکردهای حسی-حرکتی و بین برخی نقص های حرکتی با برخی عملکردهای حسی-حرکتی مشاهده شد (05/0≥P). علاوه بر این برخی نقص های حرکتی از روی برخی آزمون های حسی-حرکتی پیش بینی شدند (05/0P<).
از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که ورزشکاران دانشگاهی مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا دارای نقص های حرکتی در ارزیابی های عملکرد حرکتی بودند. همچنین همبستگی معنا داری بین برخی ارزیابی های عملکرد حرکتی و برخی عملکردهای حسی-حرکتی وجود داشت و همچنین می توان بر اساس ارزیابی های عملکرد حسی-حرکتی برخی نقص های حرکتی را پیش بینی کرد.