ارائه مدلی به منظور پذیرش فناوری واقعیت مجازی در آموزش های نظامی (مورد مطالعه: نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران)

نیروی انتظامی یکی از ارکان اصلی کشور است که نیروی انسانی از مهمترین عناصر آن محسوب می شود، لذا ارتقای سطح توانمندی های پرسنل آن به کمک فناوری های پیشرفته، مانند واقعیت مجازی، موجب افزایش کارایی و اثربخشی آن می شود. هدف مقاله حاضر ارزیابی عوامل موثر در پذیرش فناوری واقعیت مجازی برای آموزش های نظامی بود. تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش افسران و کارکنان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 290 نفر نمونه انتخاب شد و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و تکنیک حداقل مربعات جزئی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد در فرایند پذیرش استفاده از واقعیت مجازی برای آموزش های نظامی، اعتماد به این فناوری و امنیت آن تاثیر مستقیم بر سهولت استفاده ادراک شده و سودمندی ادراک شده کاربران دارد. هم چنین تاثیر مستقیم زیرساخت بر سهولت استفاده ادراک شده و هزینه بر سودمندی ادراک شده تایید شد. و نشان داده شد سهولت استفاده ادراک شده و سودمندی ادراک شده بر نگرش استفاده از واقعیت مجازی در آموزش های نظامی تاثیر دارد.