مقایسه اثر محلول سالیسیلیک اسید 40 درصد و کرایوتراپی در درمان Extra Genital Wart

زگیل پرولیفراسیون خوش خیم یا تومور پوستی مخاطی بر اثر گونه های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی (HPV: Human Papilloma Viruses) ایجاد می شود و می تواند در نواحی مختلف پوست و مخاط ایجاد بیماری کند. برخی از زگیل ها خود به خود و بدون درمان موثر بهبود می یابند؛ اما برخی اوقات به دلیل ایجاد درد و سایر مشکلات به ویژه مشکلات زیبایی نیاز به درمان دارند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر درمانی محلول سالیسیلیک اسید و کرایوتراپی در درمان زگیل های پوستی انجام شد.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده در ارتباط با بیمارانی که با تشخیص Wart به درمانگاه و بخش پوست بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند، صورت گرفت. در صورت داشتن معیارهای ورود به مطالعه و پس از اخذ رضایت نامه کتبی و آگاهانه، یک تا سه زگیل در هر بیمار به طور تصادفی به روش کرایوتراپی و یک تا سه عدد دیگر با اسید سالیسیلیک 40 درصد درمان شدند. پس از پایان دوره درمان، میزان بهبود و عوارض در هر دو گروه بررسی گردید. در ادامه، داده های گردآوری شده وارد نرم افزار SPSS 16 گردید و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه در مجموع 160 زگیل مورد بررسی قرار گرفت. 80 زگیل به روش کرایوتراپی درمان شدند و در ارتباط با درمان 80 مورد دیگر از محلول اسید سالیسیلیک 40 درصد استفاده شد. از نظر اثربخشی درمان، عدم بهبودی، رنگ طبیعی پوست، خطوط طبیعی و رنگ و خطوط طبیعی پوست در گروه درمانی کرایوتراپی به ترتیب معادل 2/6، 6/27 و 2/66 درصد و در گروه اسید سالیسیلیک 40 درصد به ترتیب برابر با 2/16، 8/38 و 0/42 درصد بود (016/0P=). از سوی دیگر، میزان بروز عوارض درد و تاول به طور معناداری در گروه کرایوتراپی بیشتر از گروه محلول سالیسیلیک اسید 40 درصد بود (001/0P<). شایان ذکر است که بین اثربخشی درمان با سن، جنس و نوع زگیل تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.
درمان زگیل های پوستی به شیوه کرایوتراپی نسبت به محلول اسید سالیسیلیک 40 درصد موفق تر بوده و عوارض خارش و هیپرپیگمانتاسیون کمتری دارد؛ اگرچه عوارض درد و تاول به دنبال کرایوتراپی به طور معناداری بیشتر از درمان با اسید سالیسیلیک 40 درصد بود.