مخاطرات روانی-اجتماعی کار اقماری در بخش فراساحل صنعت نفت

منابع انسانی، مهم ترین و ارزشمند ترین عامل موفقیت و عامل اصلی ارزش آفرینی و کسب مزیت رقابتی هر شرکت، موسسه و سازمان از جمله شرکت ملی نفت ایران بوده و در مقایسه با سایر منابع سازمانی (منابع مالی، منابع فیزیکی، منابع اطلاعاتی و دانشی) از اهمیت و جایگاه ویژه ای در فرآیندهای زنجیره ی ارزش برخوردار است. حضور منابع انسانی مناسب و با انگیزه همراه با توانمندی و سلامت عمومی کلید اصلی موفقیت در اجرای سریع تر پروژه ها، تداوم و پایداری تولید و عملیات صنعت نفت کشور است. بر اساس تعریف جامع سازمان بهداشت جهانی، سلامت عمومی فرد حالت بهبود کامل جسمانی، روانی و اجتماعی است و فقط به معنای فقدان بیماری یا ناتوانی نیست. نبودن علائم بیماری و آسیب دیدگی (مانند درد) و نشانه های عینی عدم کارکرد مناسب بدن (مانند فشارخون بالا)، شرط لازم برای سلامت فرد است؛ اما شرط کافی نیست. بنابراین سلامت عمومی نیروی انسانی هر سازمان از جنبه های سه گانه ی جسم، روان و روابط اجتماعی تامین یا تهدید می شود. محیط کاری اقماری صنعت نفت در بخش فراساحل بنا به شرایط خود مستعد عوامل بوجود آورنده ی مخاطرات روانی-اجتماعی کارکنان است. بنابراین ضروری است مدیران منابع انسانی، این عوامل و منابع استرس را شناخته و آنها را رفع یا کنترل کنند. در این مقاله مخاطرات روانی-اجتماعی کار اقماری در بخش فراساحل صنعت نفت ایران بررسی شده و ضمن طبقه بندی آنها بر اساس عوامل بوجودآورنده، پیشنهادهایی برای کاهش این مخاطرات ارائه شده است.