رابطه باورهای معرفت شناختی با مولفه های تدریس اعضای هیات علمی (مورد مطالعه دانشگاه شاهد)

پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه بین باورهای معرفت شناختی اعضای هیات علمی با مولفه های تدریس اعضای هیات علمی می باشد.
روش پژوهش از نوع پیمایشی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل 320 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه شاهد بودند که با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی 167 نفر انتخاب گردیدند. ابزار های اندازه گیری شامل پرسشنامه باورهای معرفت شناختی شومر و پرسشنامه مولفه های تاثیرگذار بر روش تدریس میکورس می باشد. به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده ها از روش های آماری توصیفی به همراه آزمون های استنباطی چون؛ «t» تک متغیره و «r» ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است.
یافته های پژوهش نشان داد که: نظام باورهای معرفت شناختی اعضای هیات علمی دانشگاه شاهد در یک بعد آن یعنی «سادگی دانش» در ردیف نظام باورهای خام یا سطح پایین قرار دارد ولیکن در دو بعد دیگر آن یعنی «قطعی بودن دانش» و «وابسته به منبع بودن دانش» در ردیف نظام باورهای خبره یا سطح بالا قرار دارد. همچنین بین ابعاد باورهای معرفت شناختی شومر در بعد «ساده بودن دانش» با مولفه های تدریس: «تکنیک های مدیریت کلاس»، «حفظ رفتار مناسب کلاسی»، «آماده کردن مرور و تمرین برای دانشجویان»، «نمایش مهارت های پرسشگری»، «استفاده از روش های مختلف آموزش»، «برقراری جو مثبت در کلاس» و «کیفیت آموزش» رابطه مستقیم و مثبت وجود داشته است. همچنین بین ابعاد معرفت شناختی شومر در بعد «قطعی بودن دانش» با مولفه های تدریس: «استفاده از روش های مختلف آموزش»، «برقراری جو مثبت در کلاس» و «کیفیت آموزش» رابطه منفی(معکوس) وجود داشته است و در نهایت بین ابعاد معرفت شناختی شومر در بعد «وابسته به منبع بودن دانش» با مولفه های نه گانه تدریس میکورس رابطه منفی(معکوس) وجود داشته است.
می توان نتیجه گرفت که چون بخش عمده ای از اعضاء هیات علمی از رشته های فنی و پزشکی بودند، به جهت نگاه تیز و تونلی ناشی از پدیده های مورد مطالعه خود؛ چنین برداشتی از دانش و معرفت داشته اند؛ چنان که در بین اعضاء هیات علمی رشته های علوم انسانی و علوم پایه این یافته مشاهده نگردید.