بررسی مقاومت 12 ژنوتیپ چغندرقند به شته ریشه Pemphigus fuscicornis Koch (Hem.: Aphididae) و ارزیابی تاثیر آن بر کاهش عیار قند

شته ریشه چغندر قندPemphigus fuscicornis Koch یکی از مهم ترین آفات چغندر قند در بسیاری از کشورها می باشد. در این پژوهش عکس العمل آفت روی 12 ژنوتیپ چغندرقند در شرایط آزمایشگاهی و مزرعه ای طی سال های 1389-1390 مورد بررسی قرار گرفت. بذور چغندرقند نخست در یک قطعه زمین در مزرعه کشت و بوته ها در مرحله شش برگ حقیقی به آزمایشگاه منتقل و پس از اطمینان از عدم آلودگی ریشه ها به شته، روی هر ریشه تعداد چهار عدد شته ماده جوان بالغ بی بال قرار گرفت و در گلدان های پلاستیکی داخل مخلوط پیت- ورمیکولیت به نسبت 50 : 50 کشت و در داخل انکوباتور با دمای 2±20 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 75 درصد و 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی قرار گرفتند. گیاهان به صورت هفتگی آبیاری شده و پس از 60 روز جمعیت شته در ژنوتیپ های مورد آزمایش شمارش شد. نتایج نشان داد که از میان 12 ژنوتیپ مورد آزمایش، لاین 19610 در گروه خیلی حساس، OtypeA37.1 و سیمین 2 در گروه حساس، 19584، Jit13، Polyrave، و OtypeA1 در گروه نیمه حساس، زرقان، شیرین و OtypeC2 در گروه نیمه مقاوم و دو رقم Chincko و Branco در گروه ارقام مقاوم به شته ریشه چغندرقند جای گرفتند. همچنین نتایج نشان داد که در شرایط زراعی، شته عیار قند را در رقم دورتی به شکل معنی داری کاهش داد.