پایایی درون آزمونگر ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در زنان مبتلا به شانه منجمد و زنان سالم

یک راه ارزیابی تغییرات عضلانی، تعیین ضخامت اولتراسونیک عضلات است. لازمه ی استفاده از این روش وجود تکرارپذیری بالا برای آن می باشد. تاکنون مطالعه ای به بررسی تکرارپذیری ضخامت اولتراسونیک عضلات درگیر در شانه منجمد نپرداخته است. این مطالعه به منظور بررسی تکرارپذیری اولتراسونیک ضخامت عضلات درگیر در زنان مبتلا به سندرم شانه منجمد و زنان سالم انجام شد.
این مطالعه به صورت آزمون-بازآزمون به مدت چهار ماه (خرداد تا مهر 1396) روی 10 زن مبتلا به شانه منجمد (9/41±51/6 سال) و 10 زن سالم (8/22±35/5 سال) انجام شد. بیماران شامل مراجعه کنندگان به چند کلینیک و بیمارستان در شهر تهران و افراد سالم شامل کارکنان و دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند که به صورت غیرتصادفی ساده در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در وضعیت استراحت توسط یک آزمونگر با فاصله ی 48 ساعت اندازه گیری شد. سونوگرافی با پروب خطی 7/5 مگاهرتز در حالت استراحت انجام و ضخامت عضلات بر حسب میلی متر به دست آمد.
در افراد بیمار و سالم به ترتیب ضریب پایایی درون آزمونگر در اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک تراپزیوس فوقانی (0/81 و 0/81)، سوپرااسپیناتوس (0/90 و 0/92) و دلتویید میانی (0/93 و 0/96) به دست آمد. ضریب پایایی ضخامت اولتراسونیک سوپرااسپیناتوس و دلتویید میانی در افراد سالم بیش تر از بیماران بود.
می توان گفت سونوگرافی روش مناسبی برای بررسی ضخامت عضلات فوق در بیماران مبتلا به شانه منجمد و افراد سالم می باشد.