نقد شبهه ولایت نداشتن حضرت علی (ع) در زمان حیات رسول اکرم (ص) در آیه ولایت

یکی از ادله روشن قرآنی بر ولایت و امامت حضرت علی (ع) آیه ولایت است. با وجود شواهد و قرائن درونی و بیرونی بر این مطلب، باز این استدلال آماج شبهات بسیار مخالفان قرار گرفته است، از جمله اینکه لازمه اعتقاد به اینکه مراد از ولایت در این آیه، امامت و سرپرستی، و مقصود از «الذین آمنوا» علی (ع) است، این است که وی در زمان نزول آیه و حیات پیامبر (ص) صاحب ولایت بوده است، در حالی که چنین حقی برای او ثابت نبوده است. پاسخ های گوناگونی به این اشکال داده شده که بیشتر آنها نادرست یا ناقص است. از این رو بر آن شدیم در این نوشتار پاسخی دقیق و روشن به این اشکال بدهیم. خلاصه پاسخ داده شده این است که واژه «ولی» بیش از ثبوت ولایت به نحو اقتضا و حق سرپرستی دلالت ندارد و صرفا بر این مطلب دلالت می کند که حق ولایت و اعمال آن برای حضرت ثابت بوده اساسا ولی به کسی گفته می شود که این حق را دارد و لازمه داشتن حق به معنای اعمال آن نیست.